အမ်ားအက်ဳိးမုိ႔ ၾကီးပြားမယ္ တံတားကုိထုိးလုိ႔ နီးသြားတယ္
(၁)
“ဆရာ၊ကၽြန္မတံတား အ.ထ.က ကေန၊ သန္လ်င္ျမိဳ႕နယ္ကုိ အလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ ရာထူးတုိးရတယ္ ဆရာ”
“သန္လ်င္ျမိဳ႕နယ္နဲ႔ေက်ာက္တန္းျမိဳ႕နယ္ဆုိတာ ကပ္ေနတာပဲ၊ ဆရာမ ကံေကာင္းတာေပါ့”
“ထပ္ျပီးကံေကာင္းတာရွိေသးတယ္၊ကၽြန္မရာထူးတုိးအမိန္႔ရျပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာပဲ ေမွာ္ဝန္းတံတား(ဝဲၾကီးေက်းရြာႏွင့္ပန္းေခ်ာင္းေက်းရြာ ျမစ္ကူးတံတား)ကုိ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတၾကီး
ကုိယ္တုိင္ ဖြင့္လွစ္လုိက္တယ္ေလ၊တံတားျမိဳ႕ကေန သန္လ်င္ျမိဳ႕ကုိ တုိက္ရုိက္သြားလုိ႔ရျပီ၊ သုံးခြျမိဳ႕ဘက္က ေန သြားဖုိ႔မလုိေတာ့ဘူး။ ေန႔ခ်င္ျပန္သြားလုိ႔ရတယ္ ဆရာေရ႕”လုိ႔
ရာထူးတုိးရတဲ့ဆရာမ ေဒၚေဌးေဌးရီကဝမ္းပမ္းတသာဖုန္းဆက္ပါတယ္။အရင္တုန္းကတံတား၊ ေက်ာက္တန္း၊သန္လ်င္ခရီးကုိ၄နာရီေက်ာ္ၾကာသြားရတာ။ဒါေတာင္သြားခ်င္တဲ့အခ်ိန္သြာ
လုိ ႔မရဘူး။ ေရတက္ေရက်နဲ႔ ေရလွည့္ကုိေစာင့္ရေသးတာ။ အခုေတာ့ ၁နာရီ ဝန္းက်င္နဲ႔သြားလုိ႔၊လာလုိ႔ ရျပီတဲ့ေလ။ ပုတၱလုတ္၊ စစ္တန္း၊ တံတားျမိဳ႕၊ ခေနာင္၊ မဂၤလြန္း၊
ကမာကလုတ္ေက်းရြာဝန္းက်င္ေဒသရွိလုပ္သားျပည္သူေတြရဲ႕ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊လူမႈေရး၊ပညာေရးဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္မႈေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းေကာင္းေ တြပြင့္လင္း
လာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးေကာင္းမြန္ျခင္းဟာေဒသဖြ႔ံျဖိဳးတုိးတက္ေရးအတြက္ ေသာ့ခ်က္တစ္ခု မဟုတ္ပါလား။
(၂)
ဆရာၾကီးေမွာ္ဝန္းတံတားၾကီးဖြင့္တာ တီဗီမွာေတြ႔လုိက္တယ္မုိ႔လား။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရြာကုိ အဲဒီတံတားၾကီးကတစ္ဆင့္လာလုိ႔ရျပီ၊ ဆရာၾကီးတုိ႔မိသားစု လာခဲ့ပါဦး။ ရြာကတ
ပည့္ေတြ ေမွ်ာ္ေန ၾကတယ္။ အရင္ကလုိေမွာ္ဝန္းျမစ္ကုိစက္ေလွနဲ႔ကူးျပီး၊ ပန္းေတာေက်းရြာကတစ္ဆင့္ လာဖုိ႔မလုိ ေတာ့ဘူး။ ကုိယ့္ကားနဲ႔ကုိယ့္ရြာကုိတုိက္ရုိက္လာလုိ႔ရသြားျပီ။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုိ အသက္ၾကီးတဲ့လူ ေတြအတြက္ အေရးေပၚျမိဳ႕ကုိေဆးတက္ကုဖုိ႔ လြယ္ကူသြားတာေပါ့။ သီတင္းကၽြတ္ေရာက္ရင္လာ ျဖစ္ေအာင္ လာခဲ့ပါဆရာၾကီး”
ဆုိျပီးကုလားတန္းေက်းရြာက ဦးေလးတာက ဖုန္းဆက္ျပန္ပါတယ္။ ကုလားတန္းေက်းရြာတြဲဖက္အလယ္တန္းေက်ာင္းဖြင့္ခြင့္ရေရး၊
အလယ္တန္းေက်ာင္းတုိးျမွင့္ဖြင့္လွစ္ ႏုိင္ေရး၊ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ေဆာက္လုပ္ႏုိင္ေရးအတြက္ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့လုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေက်းဇူးတင္ေနၾကတာပါ။ ကားနဲ႔တုိက္
ရုိက္သြားလုိ႔ရျပီဆုိေတာ့ တစ္ေခါက္ေတာ့ သြားျဖစ္ေအာင္ သြား ပါဦးမယ္။
(၃)
“ဆရာၾကီးဒီႏွစ္ ပုတၱလုတ္ အ.ထ.က(ခြဲ)က ေအာင္ခ်က္တက္တယ္၊ ဂုဏ္ထူးထြက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ပါတယ္။ဆရာကန္ေတာ့ပြဲကုိ ဆရာၾကီးလာရင္ သုံးခြျမိဳ႕ဘက္က လာစရာ
မလုိေတာ့ဘူး။ ေက်ာက္တန္းကေနတုိက္ရုိက္လာလုိ႔ရျပီ။လမ္းကလည္း ေကာင္းတယ္။ဆရာေတာ္ၾကီးကလည္းဝမ္းသာေနတယ္။ ေက်ာက္တန္းကုိသြားသြား၊ရန္ကုန္ကုိသြားသြားအခ်ိန္
တုိတိုနဲ႔ခရီး ေပါက္ေတာ့အသက္ၾကီးသူေတြအတြက္လူမပမ္းေတာ့ဘူးေပါ့။ဒီႏွစ္ဆရာကန္ေတာ့ပြဲလည္းမႏွစ္ကလုိပဲဒီဇင္ဘာလမွာက်င္းပျဖစ္မွာပါ။ဆက္ဆက္လာခဲ့ရမယ္ေနာ္ဆရာၾကီး
”ဆုိျပီး ပုတၱလုတ္၊အ.ထ. က(ခြဲ)မွ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီး ေဒၚတင္တင္ေဆြက ဖုန္းဆက္ျပန္ပါတယ္။၁၉၉၂ခုႏွစ္ကပုတၱလုတ္ေက်ာင္းဟာအလယ္တန္းေက်ာင္းအဆင့္ပဲ ရွိေသးတယ္။
ဆရာၾကီးဦးစံေငြေျပာင္းေရႊ႕သြားျပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမၾကီးႏွစ္ဦးကုိရာထူးတုိးျမွင့္ခန္႔ထားေပးခဲ့ပါတယ္။ ေဝးလြန္းလုိ႔ဆုိျပီးတစ္ေယာက္မွအလုပ္မဝင္ၾကပါဘူး။ရန္ကုန္ျမိဳ႕
ေပၚအ.ထ.ကကဆရာမ ေတြေလ၊ ေက်ာက္တန္းအထိေတာ့လာစုံစမ္းၾကည့္ၾကေသးတယ္။ ေက်ာက္တန္းကေနေရလမ္းခရီးနဲ႔သြားရမယ္ဆုိတာရယ္၊၆နာရီေက်ာ္ ေမာ္ေတာ္စီးရမယ္ဆုိ
တာရယ္၊ အဆင္မသင့္္ရင္ေမာ္ေတာ္ နဲ႔တုိက္ရိုက္မေရာက္ဘဲ လမ္းေလွ်ာက္ရဦးမယ္ဆုိတာရယ္သိျပီးေတာ့ အလုပ္မဝင္ၾကတာပါ။
ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးေရရွည္မရွိတဲ့ေက်ာင္းဆုိတာ စည္းကမ္းပ်က္သြားတတ္ပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္း အုပ္ခ်ဳပ္တာမ်ားသြားရင္လည္းဆရာဆရာမမ်ား စည္းလုံးမႈျပိဳကြဲျပီး စိတ္ဓာတ္ေတြ
ယိမ္းယုိင္သြား တတ္ပါတယ္။ စည္းကမ္းေရာစိတ္ဓာတ္ပါပ်က္ျပီဆုိမွေတာ့ ပညာေရးရာ ေကာင္းႏုိင္ပါဦးမလား။ ဘယ္ေလာက္ထိျဖစ္သြားလဲဆုိရင္ပုတၱလုတ္ အ.လ.က ကုိ
အလယ္တန္းေက်ာင္းအဆင့္ကေန ဆုိင္ရွင္ျပန္သိမ္းဖုိ႔အထိ စဥ္းစားလာၾကေတာ့တာပါပဲ။
ရြာဦးေက်ာင္းကဆရာေတာ္ဘုရားက ေက်ာင္းဆုိင္ရွင္အသိမ္းမခံႏုိင္ဘူး။ အလယ္တန္း ေက်ာင္းအုပ္မရရေအာင္ေတာင္းမယ္ဆုိျပီးျမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးကုိ အပူကပ္ေတာ့တာေပါ့။ ရြာက
ကေလးေတြစာမတတ္မွာကုိဆရာေတာ္ကပူတယ္။ပညာတစ္ပုိင္းတစ္စျဖစ္မွာကုိပူတယ္။အလယ္တန္းအဆင့္ပညာမသင္ရမွာကုိပူတယ္။ဆရာေတာ္ကပညာရဲ႕တန္ဖုိးကုိသိတယ္။
ျမိဳ႕နယ္ပညာ ေရးမွဴးက ေက်ာင္းအုပ္တစ္ေယာက္ရေအာင္ရွာေပးပါမယ္လုိ႔ ဆရာေတာ္ကုိကတိေပးလုိက္ရတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာကၽြန္ေတာ္ကအထက္တန္းျပလုပ္သက္ ၁၈ ႏွစ္ရွိေနျပီ။
သားသမီး ၃ေယာက္ စလုံး ၁၀ တန္းေရာက္မွရာထူးတုိးယူမယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ထားတဲ့အခ်ိန္။ ကုိယ္ရာထူးတုိးဖုိ႔ထက္ သား သမီးေတြရဲ႕ပညာေရးခုိင္မာဖုိ႔ကုိအေလးထားခဲ့တယ္။
မိဘႏွစ္ဦးစလုံးရဲ႕ အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာ စနစ္ တက်ရွိျပီး၊ မိဘေတြရဲ႕ေမတၱာကုိအျပည့္အဝရတဲ့ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရးဟာ တုိးတက္ ျမင့္မား ေလ့ရွိပါတယ္။ ဆရာဆရာမဆုိတာ
သားသမီးေတြကုိပညာအေမြပဲတစ္လုံးတစ္ခဲတည္းေပး ႏုိင္ၾက တာပါ။
သားအၾကီးကတပ္မေတာ္အင္ဂ်င္နီယာတကၠသုိလ္တက္ေနျပီ၊ သမီးလတ္က ၁၀တန္းေျဖ ထားျပီးျပီ။ သားငယ္က ၉တန္းေရာက္ေနျပီဆုိေတာ့အလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ရာထူးတုိးယူဖုိ႔
စဥ္းစား ေနတဲ့အခ်ိန္။ ျမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးကရာထူးတုိးေလွ်ာက္ဖုိ႔ေျပာေတာ့ကၽြန္ေတာ္ဝမ္းပမ္းတသာလက္ခံခဲ့ပါတယ္။အမ်ဳိးသမီးကေျပာပါတယ္။ဒီေလာက္ခရီးေဝးျပီးဘယ္သူမွမသြား
ခ်င္တဲ့ေနရာကုိသြားလုိ႔ ျဖစ္ပါမလားတဲ့ေလ။ ကုိယ္ကေယာက္်ားေလးပဲ သူမ်ားမသြားႏိုင္တဲ့ေနရာကုိ သြားျပီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခြင့္ရတာကုိ ဂုဏ္ယူစမ္းပါလုိ႔ ေျဖသိမ့္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ရြာေက်ာင္းကုိေက်ာင္းအုပ္ေရာက္လာျပီဆုိေတာ့ ဆရာေတာ္ဘုရားလည္းဝမ္းသာ၊ မိဘေတြ လည္းဝမ္းသာ၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားလည္းဝမ္းသာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ေပါ့။
ေက်းလက္ေဒသေတြမွာဆရာမရွိတဲ့အေၾကာင္းရင္းနဲ႔ဆရာမျပည့္စုံရတဲ့အဓိကအေၾကာင္းရင္းက၊လမ္းပမ္းဆက္သြယ္မႈခက္ခဲျခင္းပါပဲ။အဲဒီေခတ္ကတံတားတုိက္နယ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာရွိၾ
ကတဲ့မရမ္းေဘး၊အဝေကာက္၊ေအးရြာကြင္း၊အထက္မေငး၊ ေအာက္မေငး၊ ေအာင္ခ်မ္းသာ၊တူးေျမာင္းတမံၾကီးအစရွိတဲ့ ေက်ာင္းေတြမွာဆရာမျပည့္စုံဘဲစာသင္ခဲ့ၾကရတယ္။ ေဒသခံဆ
ရာဆုိတာကလည္း မရွိသေလာက္ရွားတယ္။ ျမိဳ႕ေပၚက ဆရာဆရာမေတြကလည္းေဝးလြန္းအားၾကီးလုိ႔ မလာၾကဘူး။ ဒီေတာ့ေက်ာင္းအုပ္နဲ႔ အေထြေထြလုပ္သားတုိ႔ကပဲ စာသင္ေပးေန
ၾကရတာ။ေက်ာင္းအုပ္က ျမိဳ႕နယ္ ကုိ အစည္းအေဝးသြားတာတုိ႔ လစာသြားထုတ္တာတုိ႔ဆုိရင္ တစ္ပတ္ေလာက္ကေတာ့အေထြေထြ လုပ္သားနဲ႔ ထားခဲ့ရတာ။ သြားေရးလာေရးက
ကုန္းေၾကာင္းနဲ႔ေရေၾကာင္းပဲရွိတာ၊ ေရေၾကာင္းကလည္းေရတက္ေရက်ေစာင့္ရေသးတာ။ကုိယ္သြားခ်င္တုိင္း၊လာခ်င္တုိင္းလာလုိ႔ရတာမဟုတ္ဘူး။ဒီေတာ့လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရးေ
ေၾကာင့္ ကေလးေတြပညာေရးနိမ့္က်ေနေတာ့တာေပါ့။ ၄တန္းေအာင္ေတာ့ လည္းပုတၱလုတ္တုိ႔၊ စစ္တန္းတုိ႔၊ တံတားတုိ႔ကုိ သြားတက္ဖုိ႔မလြယ္ျပန္ဘူး။ ဒီအစုိးရလက္ထက္မွာလမ္း
ပမ္းဆက္သြယ္ေရးေတြ ေကာင္းလာျပီ။ ေက်ာင္းေတြကုိလည္း အဆင့္တုိးျမွင့္ေပးခဲ့ျပီ။ စစ္တန္းအ.လ.က ဆုိရင္ အထက္တန္းေက်ာင္း အဆင့္တုိးျမွင့္သြားျပီ။ တံတားျမိဳ႕၊ ခေနာင္၊
မဂၤလြန္း၊ကမာကလုတ္ရြာေတြဘက္ကဆုိရင္လည္း ေမွာ္ဝန္းတံတားကုိျဖတ္ျပီး ေက်ာက္တန္းကုိ ၁နာရီအတြင္းအေရာက္သြားလုိ႔ရျပီ။ ရန္ကုန္ကုိ ကားနဲ႔တုိက္ရုိက္သြားလုိ႔ရျပီ။
ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊စီးပြားေရးတုိ႔အတြက္ ကုိယ့္ၾကိဳးစားအားထုတ္မႈရွိရင္ရွိသေလာက္ ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္ဖုိ႔အခြင့္အလမ္းေတြပြင့္လာျပီ။ ရန္ကုန္အေရွ႕ပုိင္းတကၠသုိလ္
ကုိ ေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ေန႔ခ်င္းျပန္တက္လုိ႔ရျပီ။ကုိယ့္ေဒသနဲ႔ထုိက္လုိ႔ရလာတဲ့ အခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္ကုိ တန္ေအာင္ အသုံးျပဳ တတ္ဖုိ႔က ေဒသခံတို႔ရဲ႕အရည္အခ်င္းပါ။
ဒီခရီးမေဝးေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာက္တန္းျမိဳ႕နယ္ေတာင္ ဘက္ျခမ္းရွိ မုတၱမပင္လယ္ေကြ႔မွာေက်းရြာေပါင္း ၄၅ ရြာ၊ အိမ္ေထာင္စုေပါင္း ၂၀၄၂၄စု၊ လူဦးေရ ၈၁၄၇၈
ဦးတုိ႔က ေမွာ္ဝန္းတံတားၾကီးကုိတန္ေအာင္အသုံးခ်တတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ေရရွည္တည္တံ့ ေအာင္လည္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔တာဝန္ရွိပါတယ္။ အခြင့္အလမ္းနဲ႔ တာဝန္ဆုိတာဒြန
တြဲေန တာပါ။ ေမွာ္ဝန္းတံတားၾကီးေၾကာင့္မုတၱမပင္လယ္ေကြ႕ေက်းရြာမ်ားမွ လုပ္သားျပည္သူေတြ စီးပြား ေရးေကာင္းလာမယ္။ စီးပြားေရးေကာင္းလာရင္ပညာေရးလည္း
ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာမယ္။ ပညာေရး ဖြံ႔ျဖိဳးတိုးတက္လာတာနဲ႔အမွ် အရာရာဘက္စုံဖြံ႔ျဖိဳးလာမွာဧကန္မလြဲပါပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကုိယ္နဲ႔ထုိက္လုိ႔ ရလာတဲ့ အခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္ကုိ
တန္ေအာင္အသုံးျပဳေပးၾကပါလုိ႔တုိက္တြန္းလုိက္ရပါေၾကာင္း။ ။
