မင္းလုိ လက္ေထာက္ဆရာမ်ိဳးနဲ႔ မေတြ႔ပါေစနဲ႔ကြြာ
ေမာင္ဒီပ (ပညာေရး)
ေမာင္ဒီပအထက္တန္းျပဆရာ လုပ္သက္ကုိးႏွစ္ျပည့္ခါနီးမွာအလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္ ရာထူး
တုိးတယ္။ဇာတိကေနအလွမ္းေဝးလွတဲ့ ျပည္နယ္တစ္ခုထဲကရြာေလးတစ္ရြာကုိ ခန္႔လုိက္တာပါ။ အဝတ္သတၱာ
တစ္လုံး၊စာအုပ္သတၱာတစ္လုံး၊ အိပ္ရာလိပ္တစ္ခုတုိ႔ကုိဆြဲၿပီး ခရီးရွည္ႀကီးကုိတစ္ကုိယ္ေတာ္စြန္႔စားခန္းသဖြယ္
ထြက္ခဲ့ပါၿပီ။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေရာက္၊ ရုံးခ်ဳပ္ဝင္သတင္းပုိ႔၊ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြမွတ္သား၊ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ျပည္နယ္
ပညာေရးမွဴးလည္းရန္ကုန္ရုံးခ်ဳပ္မွာ အစည္းအေဝးတက္ဖုိ႔ ေရာက္ေနလုိ႔ေတြ႔ရတယ္။ ျပည္နယ္မွဴးရဲ႕ မွာၾကား
ခ်က္ေတြခံယူၿပီး ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးတည္ရွိရာ ၿမိဳ႕ုကုိ ခရီးဆက္ခဲ့ပါတယ္။
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးရုံးကုိသတင္းပုိ႔ဖုိ႔သြားတယ္။ ပညာေရးမွဴးႀကီးက အစည္းအေဝး
သြားေနတယ္လုိ႔သိရတယ္။ စာေရးႀကီး (ကၽြမ္း၆)ရဲ႕ေျပာၾကားခ်က္အရ ေမာင္ဒီပ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမဲ့ ရြာကုိ
သြားဖုိ႔ကငါးရက္တစ္ႀကိမ္ထြက္တဲ့ ေစ်းပတ္ကားပဲရွိတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ေတာင္တက္၊ ေတာင္
ဆင္းစက္ဘီးစီးၿပီးသြားမွပဲ ရနုိင္ပါတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သူက ဆက္ေျပာေသးတယ္ “နက္ျဖန္ခါက ဆရာႀကီး
သြားရမဲ့ရြာရဲ႕ေစ်းေန႔ပဲ ေစ်းပတ္ကားႏွစ္စီးပဲရွိတယ္။ မနက္ ၆နာရီထက္ေနာက္က်ရင္ မမွီေတာ့ဘူး။ နက္ျဖန္
မမွီလုိက္ရင္ေတာ့ေနာက္ထပ္ငါးရက္ထပ္ေစာင့္ရလိမ့္မယ္”တဲ့ ။
စာေရးႀကီးက အၾကံေပးပါတယ္။ ပညာေရးမွဴးႀကီးဒီေန႔ရုံးကုိ ျပန္လာနုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ အစည္း
အေဝးကၾကာမွာဆုိေတာ့ အိမ္ကုိပဲျပန္သြားမွာ။ ဒီေတာ့ ဆရာႀကီးကုိ ေတြ႔မွျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီညေနသူ႔အိမ္
သြားေတြ႔လုိက္ပါ။ဒီညေန ကၽြန္ေတာ္လည္း အေရးႀကီးလက္မွတ္ထုိးစရာေတြ သြားပုိ႔ဖုိ႔ရွိတယ္။ ဆရာႀကီးလုိက္
ခ်င္ရင္ကၽြန္ေတာ္နဲ႔လုိက္ခဲ့ဆုိတာေၾကာင့္ ညေနက်ေတာ့ လုိက္သြားပါတယ္။
ပညာေရးမွဴးႀကီး အိမ္ကုိေရာက္ေတာ့ ကုိယ့္အရင္ေရာက္ႏွင့္တဲ့ဧည့္သည္ကရွိႏွင့္ေနတယ္။ စာေရးႀကီး
ကဝင္သတင္းပုိ႔ေပးတယ္။ၿပီးေတာ့ ေမာင္ဒီပကုိလက္တုိ႔ၿပီး လမ္းထိပ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ကုိေခၚသြားတယ္။
ၿပီးမွအခုလုိေျပာျပတယ္။ “ဆရာႀကီး အၾကာႀကီးေစာင့္ေနရမွာကုိ အားနာလုိ႔ ဒီကုိေခၚလာခဲ့တာ။ ခုေရာက္ေန
တဲ့ဧည့္သည္က တျခားလူမဟုတ္ဘူး။ ဆရာႀကီးလုိပဲ အလယ္တန္းေက်ာင္းအုပ္ ရာထူးတုိးၿပီး၊ တျခားၿပည္နယ္
တစ္ခုကုိသြားၿပီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမဲ့ ဆရာေလးတစ္ေယာက္ပဲ။
သူ႔မွာက ျပႆနာေလးေတြကုိ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ပညာေရးမွဴးႀကီးက သူ႔ကုိ ေကာင္းေကာင္းၾသဝါ
ဒေပးလုိက္မွာ။ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဆရာႀကီးက စကားခပ္တုိတုိေျပာရင္ေတာင္ အနည္းဆုံးနာရီဝက္ပဲ။ ခုဟာက ေသ
ခ်ာၾသဝါဒေပးမွာဆုိေတာ့တစ္နာရီေအာက္ထစ္ေပါ့။”
“ဟုတ္ကဲ့ စာေရးႀကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေစာင့္ၾကတာေပါ့။ ဒါမွမနက္ျဖန္မနက္ ကၽြန္
ေတာ့္ရြာကုိသြားလုိ႔ရမွာ”
“အင္း….. ေစာင့္ရင္းနဲ႔ ဆရာႀကီးလည္း ဆင္ျခင္စဥ္းစားစရာတုိးသြားေအာင္အဲ့ဒီဆရာေလးအေၾကာင္း
ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပမယ္။ပညာေရးနဲ႔ပတ္သတ္တာမုိ႔ ေျပာျပတာပါ။ ဒီလုိဆရာႀကီးရဲ႕ သူဒီကုိေရာက္တာကုိက ရန္
ကုန္တုိင္းထဲကေနအျပစ္တစ္ခုေၾကာင့္ေျပာင္းခံရတာ။ ဆရာႀကီးတုိ႔ ေက်ာင္းေတြမွာ Problem Child ဆုိတာ ရွိ
တယ္မလား။ဒီဆရာေလးကလည္း Problem Teacherလုိ႔ေခၚလုိ႔ရမယ္ထင္တယ္။ သူဒီကုိေရာက္တာ သုံးႏွစ္ရွိ
ၿပီ။တစ္ႏွစ္မွာ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္။
ပထမဆုံးသူေရာက္လာတာက ဒီၿမိဳ႕နယ္က တြဲဖကအထက္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုကုိပါ။သိတဲ့အတုိင္းပဲ
တြဲအ.ထ.ကဆုိတာက တကယ္ေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းပဲ ရွိေသးတာပါ။ သူက အဲ့ဒီ အ.လ.ကရဲ႕တစ္ဦး
တည္းေသာအထက္တန္းျပေပါ့ဗ်ာ။ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးၿပီးရင္ သူကအႀကီးဆုံးမုိ႔လား။ ဒီေတာ့လည္း ေက်ာင္းတြင္း
စာေမးပြဲအဖြဲ႔ရဲ႕အတြင္းေရးမွဴးတုိ႔၊ မိဘဆရာအသင္းရဲ႕ ဒုဥကၠဌတုိ႔ဆုိတဲ့ ရာထူးေတြရထားတာေပါ့။ ပထမဦးဆုံး
ျဖစ္တဲ့ျပႆနာက စာစစ္အဖြဲ႔အတြင္းေရးမွဴး ရာထူးအရျဖစ္သြားတာ။
“ ျဖစ္ပုံကေတာ့….။ အဲ့ဒီစာသင္ႏွစ္အတန္းတင္စာေမးပြဲႀကီးစစ္ေတာ့ျဖစ္တာပါ။ သူတုိ႔တြဲဖက္ေက်ာင္း
ကကုိးတန္းေတြက ပင္မေက်ာင္းျဖစ္တဲ့ၿမိဳ႕ကအ.ထ.ကမွာ အားလုံးလာေျဖၾကမွာ။ ပင္မေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကုိတြဲ
ဖက္ေက်ာင္းေကာ္မတီရဲ႕ ညွိႏႈိင္းမႈျပဳတယ္။” ေက်ာင္းသားေတြအမ်ားႀကီး ၿမိဳ႕ကုိလာေျဖဖုိ႔အခက္အခဲေတြအ
မ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ပင္မေက်ာင္းက ဆရာႏွစ္ဦးလႊတ္ေပးၿပီး ရြာေက်ာင္းမွာပဲ ရြာတစ္ရြာကေက်ာင္းမွာ
ပဲေျဖဆုိေစတယ္။ ေက်ာင္းနဲ႔ရြာအတြက္ အလြန္အဆင္ေျပသြားတယ္။ အဆင္မေျပျဖစ္ရရွာတာကေတာ့ ပင္မ
ေက်ာင္းကဆရာႏွစ္ေယာက္ပါပဲ။”
တြဲဖက္ေက်ာင္းက စာေမးပြဲအဖြဲ႔အတြင္းေရးမွဴးဆရာက ကုိးတန္းစာေမးပြဲေမးခြန္းေတြ သူ႔ဆီအပ္ရမယ္
လုပ္ပါေလေရာ။တစ္ေက်ာင္းလုံးရဲ႕ေက်ာင္းတြင္းစစ္ စာေမးပြဲေမးခြန္းအားလုံး သူ႔ (အတြင္းေရးမွဴး) ဆီအပ္ရ
တယ္။ဒါ့ေၾကာင္း ေက်ာင္းတြင္းစစ္ပဲျဖစ္တဲ့ ကုိးတန္းေမးခြန္းေတြ အပ္ပါလုိ႔လုပ္ပါေလေရာ။ ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ဆရာ
ႏွစ္ေယာက္ကလည္းမအပ္နုိင္ဘူးဆုိၿပီးတင္းခံထားၾကတယ္။ေနာက္ဆုံးၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးႀကီးဆီအထိ ျပႆ
နာအျဖစ္တက္လာတယ္။ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းက ေမးခြန္းေတြကုိ တြဲဖက္ေက်ာင္းစာစစ္ကုိ အပ္စရာမလုိေၾကာင္း ၿမိဳ႕
နယ္ပညာေရးမွဴးကုိယ္တုိင္ေခၚၿပီး ရွင္းျပရတယ္။ သူ႔ (ဆရာေလး)ကုိလည္း ေနာင္ဒီလုိမျဖစ္ေစေရး သတိေပး
တယ္။
သူ႔ဒဏ္ကုိ ခံသြားရတာကေတာ့ ေက်ာင္းသားနဲ႔မိဘေတြပဲ။ ေနာက္ႏွစ္ကစၿပီး တြဲဖက္ေက်ာင္းက ကိုး
တန္းေက်ာင္းသားေတြၿမိဳ႕ေက်ာင္း(ပင္မေက်ာင္း)မွာ ပဲလာေျဖရေတာ့တယ္။ ေငြေရးေၾကးေရး၊ တည္းခုိေနထုိင္
ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ေရးကိစၥေတြဝန္ပုိတက္သြားၾကရွာတယ္။
ဒုတိယႏွစ္က်ေတာ့ ျပႆနာက ပုိႀကီးသြားတယ္။အတန္းတင္စာေမးပြဲႀကီးမွာ ေမးခြန္းေပါက္တဲ့ ျပႆ
နာျဖစ္တယ္။ျဖစ္ပုံက အဲဒီဆရာေလးနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ၇တန္းေက်ာင္းသားအခ်ိဳ႕ ေမးခြန္းေတြရတယ္။ သူ႔တုိ႔ကတစ္
ဆင့္ခင္ရာမင္ရာေတြကုိေပးတာေၾကာင့္ ေမးခြန္းေပါက္တာ တစ္ရြာလုံးဟုိးေလးတစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ျဖစ္သြားတယ္။
ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကုိယ္တုိင္က“ကၽြဲၿမီးတုိ” ၿပီးတုိင္ၾကားလာတယ္။ ခုံဖြဲ႔စစ္ေတာ့ဆရာေလးေၾကာင့္ ေမးခြန္းေပါက္
တာထင္ရွားသြားတယ္။ဒါ့ေၾကာင့္သူ႔ကုိအျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာရွိတဲ့ေဝးလံတဲ့ အ.လ.ကတစ္ေက်ာင္
းကုိေျပာင္းေရြ႕ခံထားလုိက္တယ္။
ပညာေရးမွဴးႀကီးကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးဆုံးမသြန္သင္ၿပီးလႊတ္လုိက္ရွာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာႀကီး
ေရ“ငရုတ္သီးကုိ ေရဘယ္ေလာက္စိမ္စိမ္မေအးဘူး”ဆုိသလုိပါပဲ။ အဲ့ဒီဆရာေလးက အေျပာင္းခံရတဲ့ေက်ာင္း
မွာထပ္ၿပီး ျပႆနာရွာေသးတယ္။ သူက စာေမးပြဲေမးခြန္းေပါက္ၾကားတဲ့ အမႈနဲ႔ ေျပာင္းေရြ႕ခံရတာကုိၿမိဳ႕နယ္
တြင္းမွာရွိေနတဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ေတြက သိေနၾကပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူေရာက္သြားတဲ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းက
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးကသူ႔ကုိ စာေမးပြဲအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဴး ရာထူးမေပးပါဘူး။ အလယ္တန္းျပဆရာတစ္
ေယာက္ကုိေပးလုိက္ပါတယ္။
အဲ့ဒီကိစၥကုိ သူက မေက်မနပ္ျဖစ္တယ္။ဒီေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးၿပီးရင္ သူက ရာထူးအႀကီးဆုံး။
ဒါေတာင္ရာထူးသာကြာတာ၊ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးနဲ႔ သူကလစာႏႈန္းထားခ်င္း တူတူပဲလုိ႔လည္း ေၾကျငာလုိက္ေသး
တယ္။ထားပါေတာ့ သူက မေက်မနပ္ျဖစ္ရုံတင္မဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးကုိေရာ စာစစ္အတြင္းေရးမွဴးအ
လယ္တန္းဆရာကုိပါျပႆနာမၾကာမၾကာရွာတက္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။
ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးကေတာ့ မိန္းမသားဆုိေတာ့အတက္နုိင္ဆုံး ေရွာင္ရွားၿပီး သည္းခံပါသတဲ့။ အ
တြင္းေရးမွဴးဆရာခမ်ားမွာေတာ့ မတူဘူးေပါ့။ “တုိက္ဖန္မ်ားရင္ သစ္ငုတ္တုိေတာင္နဲ႔” ဆုိသလုိ တစ္ေန႔ေတာ့
ေပါက္ကြဲၿပီးဆရာႏွစ္ေယာက္သားထုိးၾကၾကိတ္ၾကတဲ့အဆင့္ အထိေရာက္သြားတယ္။ အဲ့ဒီကိစၥကမၿပီးေသးဘူး
စစ္တုန္းေဆးတုန္းပဲရွိေသးတယ္။ ခုသူက ရာထူးတုိးအမိန္႔စာထြက္လုိ႔ ေျပာင္းေတာ့မယ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္
ၾကားတာေတာ့ရန္ကုန္မွာ သူ႔ေနာက္ခံ အင္အားကလည္း အေတာ္ေကာင္းတယ္ေျပာတယ္။
“ကဲ၊ စကားေျပာလုိ႔လည္းေကာင္းတယ္။ ခုေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ၿပီးေလာက္ပါၿပီကၽြန္ေတာ္တုိ႔သြားၾကစုိ႔”
ဆုိတာေၾကာင့္ေမာင္ဒီပတုိ႔လည္း ပညာေရးမွဴးႀကီး အိမ္ကုိျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရာက္လုိ႔ ျမင္ေတြ႔ရတဲ့ရႈခင္း
ကေတာ့အသက္သုံးဆယ္ခန္႔ရွိတဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္က ပညာေရးမွဴးႀကီးကုိရွိခုိးကန္ေတာ့ေနပါတယ္။ ပညာ
ေရးမွဴးႀကီးကဆုေတြေပးေနပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးၾကားလုိက္ရတာကေတာ့………။
“မင္းအတြက္ အလုိအပ္ဆုံးဆုကုိ ငါေတာင္းေပးလုိက္ပါ့မယ္”
“မင္းလုိ လက္ေထာက္မ်ိဳးနဲ႔ မေတြ႔ပါေစနဲ႔ကြာတဲ့”
သက္ဆုိင္သူမ်ား ေတြးေတာ ခ်ိန္ခ်င့္နုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း……..။
