ေက်ာက္ေကာင္းတစ္ပြင့္ရဲ႕ ဒ႑ာရီ
မၾကာခင္ေသာကာလ၊ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္သုိ႔ ရင္ေခါင္းႏွင့္အဆုတ္အထူးကုဆရာဝန္ၾကီးဒုတိယ ဗုိလ္မွဴးၾကီး ေဒါက္တာလြင္ကုိေရာက္လာပါသည္။ ဆရာသည္မိတီၱလာေရာက္တုိင္း ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕က်န္းမာေရးကုိဝင္ေရာက္ၾကည့္ရႈအားေပးႏွစ္သိမ့္ေသာ ဆရာျဖစ္သည္။ ဆရာသည္ ကၽြန္ေတာ့္ အားပထမဦးဆုံးကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာရွိေသာ ခံစားခ်က္မ်ား၊ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို စာေရးသားရန္ အားေပးတုိက္တြန္းေသာမူလဆရာတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာေရာက္စဥ္ Education Digest ပါ “ဆရာမ်ား၏ဥေယ်ာဇဥ္”ကုိေပးဖတ္ရာမွဆရာက ဆရာ(၃)ဦးစလုံး၏ေရးသားတုိက္တြန္းခ်က္မ်ားသည္ အလြန္ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း၊ခင္ဗ်ားဒါေၾကာင့္ ဒီလုိဆရာမ်ားရဲ႕သြန္သင္မႈေၾကာင့္ စာေပေရးသားျခင္းပညာတတ္ေျမာက္သျဖင့္ကၽြန္ေတာ္ေရး ေသာစာမ်ားသည္ သုတရသျဖင့္ စာဖတ္သူမ်ားရင္ထဲကုိ တစ္ခုခုMessage ေပးေစလုိေသာဆႏၵမ်ားပါေၾကာင္း၊ ယခုမင္းငယ္စဥ္ကေတြ႔ရွိရေသာဆရာမ်ား၏ေက်းဇူးေၾကာင့္ စာေရးဆရာဆရာဝန္ေကာင္းျဖစ္လာသျဖင့္ ျမန္မာႏုိ္င္ငံစာေရးဆရာမ်ားအသင္းဝင္ေရာက္ရန္လည္း တုိက္တြန္းခဲ့ပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ငယ္ဆရာမ်ား၏ေက်းဇူးကုိ အျမဲတမ္းတေအာက္ေမ့လ်က္စာေရး ဆရာေကာင္းျဖစ္ရန္မူလအစျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့္အားျမန္မာစာကုိ သင္ေပးေသာဆရာ၊ ဆရာမမ်ားအေၾကာင္းေရးသားတင္ျပပါမည္။
ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က ပုသိမ္ျမိဳ႕၊ RCM ေက်ာင္းအပ္စဥ္က သူငယ္တန္းသင္ေပးေသာပထမ ဆရာမမွာတီခ်ယ္မာရီယာျဖစ္ျပီး တီခ်ာကုလားမေလးဟုသာ တစ္ျမိဳ႕လုံးသိပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ကဆရာမသည္ ကၽြန္ေတာ္လက္ကေလးကုိကုိင္ျပီး ဝလုံး၊ က၊ ခ၊ ဂ၊ မွအစ ABC အဆုံး (၁)တန္းအထိ သင္ေပးေသာေက်းဇူးကုိကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေတာ့မွမေမ့ပါ၊ ယေန႔ထက္တုိင္သတိတရေက်းဇူးတင္ပါ သည္။ စာေရးတာသင္ေပးရုံမကစာဖတ္၊သတ္ပုံႏွင့္တကြပုံျပင္ပါဖတ္ေစပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ပုသိမ္ ကုိဝန္ထမ္းဆရာဝန္အျဖစ္ ေရာက္ေသာအခါဆရာမရဲ႕ေက်းဇူးကုိအျပည့္အဝဆက္ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ဆရာမကလည္းသူငယ္တန္းမွစာသင္၍ကၽြန္ေတာ္အားဆရာဝန္အျဖစ္ျပန္ေတြ႔ရေသာအခါအလြန္ဝမ္း သာပီတိျဖစ္ပါသည္။ သူ႔ဘဝတြင္ေက်ာက္ေကာင္းတစ္ပြင့္ကုိ ေမြးထုတ္ခဲ့ျပီလုိ႔ခံယူပါသည္။
ဒုတိယတန္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္သူငယ္ခ်င္း Edwin Peter အေမကျမန္မာစာသင္ေပးပါသည္။ဆရာမကုိ ကၽြန္ေတာ္မွတ္မိေနတာတစ္ခုက အဲဒီတုန္းက ဆရာမသည္အသက္(၄၀)ေက်ာ္ေနပါသည္။ ေခါင္းမွာဆံပင္ေတြ တစ္ေခါင္းလုံးျဖဴေနပါသည္။ အျမဲတမ္းလက္ကုိင္ပဝါေလးကုိအသုံးျပဳျပီး Vick ပရုပ္ဆီဆြတ္ျပီးရွဴေနပါသည္။တစ္ခါတစ္ရံက်ားပရုပ္ဆီ (Tiger Bum) ဆြတ္ျပီး ရွဴေနပါသည္။ ဆရာ မထူးျခားတာက ဆရာမစာသင္ေနစဥ္မ်က္ႏွာအျမဲတမ္းနဖူးႏွင့္ေမးေစ့ေတြေခၽြးစုိ႔ေနတာ မွတ္မိပါ သည္။ ဆရာမသည္ စာသင္ရာတြင္ စိတ္ရွည္ပါသည္။ ေအးေအးႏွင့္အသံတုိးျဖင့္စာသင္ပါသည္။ဆရာမသည္ေသြးတုိးႏွင့္ ႏွလုံးေရာဂါရွိ၍ေစာေစာဆုံးသြားသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ကန္ေတာ့ခြင့္ ဆုံးရႈံးခဲ့ပါသည္။
တတိယတန္းတြင္ ျမန္မာစာကုိ တီခ်ယ္မာေလး၊ တီခ်ယ္ရုိစီ၊ တီခ်ယ္အုိင္ဒီယာတုိ႔ႏွင့္စာသင္ခဲ့ရသည္။ ဆရာမသုံးဦးစလုံးသည္ ညီအစ္မသားခ်င္းမ်ားျဖစ္၍ စာသင္ေကာင္းပါသည္။ စိတ္ေစတနာအျပည့္ျဖင့္သင္ေပးပါသည္။ယင္းေက်ာင္းတြင္စာသင္ပုံမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား မ်ားေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္သာမက ဆရာမကုိခ်စ္ေၾကာက္ရုိေသေအာင္သင္ေပးပါသည္။အျပစ္ရွိပါကအျပစ္ ကုိအမ်ားေရွ႕တြင္ ဝန္ခံေစပါသည္။ ဆရာမသုံးဦးလုံးရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ယင္းအတန္းတြင္ျပည္သူ႔နီတိ ကုိေကာင္းစြာနားလည္ျပီး အျပည့္အဝက်င့္သုံးႏုိင္သျဖင့္ တပည့္ေကာင္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ေနႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ဒီအတြက္ ဆရာမေတြကုိ ယခုထက္တုိင္ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
စတုတၱတန္းကုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကုိႏွင့္ ABM, BBM အ.ထ.က(၃)ကုိေျပာင္းတက္ခဲ့ ရသည္။ အဲဒီအတန္းမွာေတြ႔ခဲ့ေသာ အတန္းပုိင္ဆရာမေဒၚက်င္ရီနွင့္ အတန္းသူအတန္းသားအားလုံးကို ယေန႔ထက္တုိင္မေမ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ့ဘဝကို အေျပာင္းအလဲတစ္ခုက အဲဒီအတန္းကဆရာမစာသင္ ေပးတာလည္းတစ္စိတ္တစ္ပုိင္းပါဝင္ျပီး ဆရာမႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္းကုိ “တစ္ခါတုန္းကတုိ႔ ဆရာမေဒၚက်င္ရီ”စာတစ္ပုဒ္ေရးဖုိ႔စိတ္ကူးထားပါသည္။
ပဥၥမတန္းမွာေတာ့ ျမန္မာစာကို ဆရာမေဒၚတင္တင္ညႊန္႔ႏွင့္ ဆရာမေဒၚဇံတုိ႔သင္ပါသည္။ေက်ာင္းစတက္ျပီးမၾကာခင္မွာ “မိဘေက်းဇူး”ကုိ စာစီစာကုံးေရးခုိင္းေသာဆရာမႏွစ္ေယာက္စလုံးကအေကာင္းဆုံးဆုေပးတာကုိ မွတ္္မိပါတယ္။ ဆရာမေဒၚတင္ညႊန္႔က အဲဒီအခ်ိန္ကအသက္ (၂၀) ေလာက္ပဲရွိတယ္။စာသင္လည္းေကာင္းတယ္၊ သေဘာေကာင္းတယ္။ အတန္းထဲမွာတစ္ခုခုျဖစ္ရင္ ဆရာမကမဆူဘဲငိုခ်တာပဲ။အဲဒီေတာ့အတန္းသားေတြအားလုံး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကတယ္။ ဆရာမ ကစာေမးပြဲနီးရင္ အိမ္မွာတပည့္မ်ားကိုစာေခၚသင္ေပးတယ္။ျမန္မာစာေပကုိ တန္ဖိုးထားေအာင္ သင္ေပးေသာဆရာမတစ္ဦးပါ။ ကၽြန္ေတာ္ဆရာဝန္ျဖစ္ေတာ့ ဆရာမၾကီးေဒၚဇံမရွိေတာ့ပါ။ဆရာမ ေဒၚတင္တင္ညႊန္႔က သူ႔ရဲ႕အမ်ဳိးသားျဖစ္သူ ဝန္ၾကီးတာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာကုိ လုိက္ေနရေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကန္ေတာ့ဖုိ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားေသာ္လည္း ဆရာမကုိေနာက္ဆုံး စတုတၱအၾကိမ္ ဆရာကန္ေတာ့ပြဲမွာ တံတားၾကီးတန္းအိမ္မွာ ကန္ေတာ့ခဲ့ရေတာ့ ဆရာမဝမ္းသာအားရ ပီတိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။
ဆ႒မတန္းမွာေတာ့ ျမန္မာစာကုိ ဆရာမေဒၚသန္းသန္းႏွင့္ သင္ရတယ္။ဆရာမအရပ္ပုပု ႏွင့္စာသင္အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွမရိုက္ပါ။ စကားေျပအသင္အျပေကာင္းတယ္။ဆရာမ အမ်ဳိးသားကေတာ့ ဆရာဦးသန္းဦးပါ။ အထက္တန္း ရူပေဗဒကိုဂုဏ္ထူးထြက္ေအာင္ သင္ေပးႏုိင္ေသာဆရာပါ။ ဆရာကေတာ့ မရွိေတာ့ပါ။ ဆရာမကေတာ့ ရန္ကုန္မွာရွိပါတယ္။ ဆရာဆုံးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဝမ္းနည္းေၾကာင္းဖက္စ္ပို႔လုိက္ပါတယ္။ ဆရာဆရာမ ႏွစ္ဦးစလုံး ေက်းဇူးရွိထားပါတယ္။
အ႒မတန္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အတန္းပုိင္ဆရာမကေတာ့ျမန္မာစာသင္ေသာဆရာမ ေဒၚရင္ေမျဖစ္ပါတယ္။ စာသင္လည္းေကာင္းတယ္။ သင္တာလည္းရွင္းတယ္။ တတ္ေအာင္သင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကေက်ာင္းေတြျပည္သူပုိင္သိမ္းေတာ့တရုတ္ေက်ာင္းက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အတန္းေတြေရာက္လာတယ္။ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအသစ္ေတြေပါင္းေတာ့သူတုိ႔ဆီ ကေပသီးတြက္တာအပါအဝင္ အကၡရာသခၤ်ာ၊ ဂ်ီဩေမၾတီႏွင့္ သခၤ်ာဘာသာရပ္ေတြကို သူငယ္ခ်င္း၊ကုတ္စိန္၊ ျမလြင္၊ ေက်ာ္ဝင္း၊ ဝင္းေအာင္၊ ေလတီ၊ ခင္မုိးလြင္တုိ႔ဆီက ပညာရပ္ေတြရခဲ့ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္ဘဝမွာသူတို႔ႏွင့္ေတြ႔ျခင္းကလည္း ဘဝရဲ႕ဒုတိယေကြ႔ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ရပ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ဆရာမေဒၚရင္ေမႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေက်းဇူးကုိအျမဲအမွတ္ရလ်က္ပါ။
နဝမတန္း၊ ဒသမတန္းမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ျမန္မာစာဆရာမေတြကပုသိမ္ျမိဳ႕မွာနာမည္ၾကီး ေသာဆရာမေဒၚသိန္းခ၊ ေဒၚသိန္းလွညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ခက္ဆစ္၊ ကဗ်ာ၊လကၤာ၊ စကားေျပ၊ စာစီစာကုံး၊ သဒၵါ၊ ျမန္မာစာႏွင့္ ပတ္သက္၍ သိသင့္တတ္သင့္ေသာ ဗဟုသုတမ်ားႏွင့္ျမန္မာစာ ကုိအေကာင္းဆုံးသင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာမႏွစ္ဦးရဲ႕ေက်းဇူးၾကီးမားလွပါတယ္။ ယေန႔ထက္တုိင္အထက္ တန္းျပျမန္မာစာေပသင္ၾကားေရးမွာ ထူးခၽြန္ရွားပါးေသာဆရာမၾကီးေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားေသာစာေလးမ်ားအား ဆရာမေဒၚသိန္းခႏွင့္ ဆရာမေဒၚရင္ေမအား လူၾကံဳေကာင္း ရွိတုိင္းပုိ႔ေပးပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ပုသိမ္ေရာက္တုိင္း ဆရာမေဒၚသိန္းခအိမ္သုိ႔ သြားေရာက္ဂါဝရျပဳကန္ေတာ့ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆုံးကန္ေတာ့ရာတြင္ ဆရာမကကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းကုိကုိင္ျပီးေျပာေသာ စကားမွာ“ဆရာမေက်ာက္ေကာင္းတစ္ပြင့္ကုိ ေမြးထုတ္ႏုိ္င္ခဲ့ျပီ”လုိ႔ရင္ဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ဆရာမမ်က္ႏွာ တစ္ခုလုံးမွာလည္း ေက်နပ္မႈပီတိမ်ား၊ ေပၚလြင္လ်က္ရွိျပီး၊ ကၽြန္ေတာ္လည္းဆရာမႏွင့္ထပ္တူမွ်ေဝခံစားခဲ့ရျပီး မ်က္လုံးမ်ားေဝဝါးသြားသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ဆရာမကကၽြန္ေတာ့္အား ေစတနာဆရာဝန္ေကာင္းျဖစ္ရန္၊ေနာက္ဆရာ ဝန္စာေရးဆရာ ဘဝႏွစ္ခုလုံးပုိင္ရွင္ကုိ သူသင္ေသာ ျမန္မာစာ၏ေက်းဇူးေၾကာင့္ ေမြးထုတ္လုိက္ႏုိင္သျဖင့္ ဂုဏ္ယူပါသည္။ ဒီအတြက္ဆရာမႏွစ္ေယာက္စလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္သတိရေနပါတယ္။
ေဆးတကၠသုိလ္(၁) (ရန္ကုန္)ေရာက္ေတာ့လည္း ပါေမာကၡဌာနမွဴးဆရာၾကီးဦးေအးေမာင္၊အခန္းပုိင္ဆရာမေဒၚခင္ဝင္းႏွင့္ ေတြ႕ရေတာ့အဆင့္ျမင့္ျမန္မာစာဘာသာရပ္ပညာတြင္ သင္ၾကားရသျဖင့္ ျမန္မာစာဌာနက ကၽြန္ေတာ့ကုိ စာေရးဆရာဆရာဝန္ျဖစ္ေအာင္ တြန္းအားေပးခဲ့ပါသည္။
ယခုအထက္ပါအေၾကာင္းအရာသည္ ျမန္မာစာသည္ဘယ္ေလာက္အေရးပါသည္။ဘယ္လုိ တန္ဖုိးထားရွိပါသည္ကုိသိရ၍ယခုလုိႏွစ္ဘဝပုိင္ရွင္ျဖစ္ေအာင္၊ ေက်ာက္ေကာင္းတစ္ပြင့္၏ေမြးဖြားရာသူငယ္တန္းမွ တကၠသုိလ္အထိျမန္မာစာသင္ျပေပးေသာဆရာမ်ား၏ ေက်းဇူးကုိအထူးအမွတ္ရ လ်က္ ယခုေဆာင္းပါးျဖင့္ေက်းဇူးဆပ္ပါသည္။
ေဒါက္တာျမင့္ဦး (ေထြကု-ထီလာ)
